စေ့စေ့ပေါက်ပေါက် သေချာလေ့လာကြည့်မယ်ဆိုရင် ပယင်းက ကိုယ်ပိုင်ရနံ့ပိုင်ဆိုင်ထားတာကို တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ ပယင်းမှာ မြေသင်းနံ့နဲ့သစ်ခေါက်ကရတဲ့ရနံ့နှစ်မျိုး ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ကိုယ်ပိုင်သဘာဝရနံ့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာပါ။ မြန်မာပြည်က ဒေသခံတွေကိုယ်တိုင်လည်း ညအိပ်ရာဝင်ချိန် ခေါင်းအုံးအနေနဲ့ အိပ်စက်နိုင်အောင် ပယင်းခေါင်းအုံးများ ထုတ်လုပ်ကြပါတယ်။ ခေါင်းအုံးလုပ်ရာမှာလည်း ကျောက်သွေးရာကနေ ပိုကျန်နေတဲ့ ပယင်းအပိုင်းအစတွေကို ထပ်သေးအောင်ကျိတ်ပြီး ချုပ်ပြီးသားခေါင်းအုံးစွပ်ထဲမှာထည့်သိပ်လေ့ရှိကြပါတယ်။ ဒီအပေါ်မှာလှဲကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျသွားလောက်အောင်ကို ရနံ့ကအထောက်ကူပြုပေးတာကို တွေ့ရပါတယ်။ 

​

ပယင်းကိုလူအများစုက ကျန်းမာရေးအတွက် အထောက်ကူပြု တဲ့ကျောက်အဖြစ်နဲ့ သိထားကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ပယင်းထုတ်ကုန်များအဖြစ်နဲ့ပယင်းပရုတ်ဆီ ပယင်းဆပ်ပြာနဲ့ပယင်းခရင်မ်တို့ကိုလည်း ဈေးကွက်ထဲမှာတွေ့ရှိနိုင်ပါတယ်။ 

​

မြန်မာ့ပယင်းကိုတကယ်မြတ်နိုးမိစေတာက ပယင်းကျောက်တွေထဲက အကောင်တွေနဲ့စနတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်သန်းပေါင်းများစွာက ပင့်ကူတွေ ခရုတွေ နဲ့အိမ်မြှောင်တွေဆိုတာ တကယ့်သက်တမ်းရင့်မျိုးစိတ်တွေဖြစ်ပြီး ယနေ့ခေတ်အင်းဆက်တွေနဲ့အစိတ်အပိုင်းဖွဲ့စည်းပုံများ မတူတော့ပေ။ 

ကနဦးမျိုးစိတ်များနဲ့မိတ်ဆက်ပေးပါရစေ

ထိုခေတ်အခါသို့သာ ယခုရောက်သွားလျှင် လက်ရှိတွေ့နေမြင်နေသော တေးဆိုငှက်လေးသည် အကောင်အသေးလေးမဟုတ်ဘဲ သိန်းငှက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ အမြင့် ၆ပေရှိတဲ့ အရိုးဖွဲ့စည်းပုံအတိုင်းတွေ့မြင်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ အင်းဆက်ဆိုတဲ့ ပိုးမွှားတွေကလည်း ခြ အကောင်အရွယ် အချိုးအစား ကနေစပြီး လက်တဖဝါးစာရှိတဲ့ ခြေးထိုးပိုးကောင်အရွယ်တွေနဲ့ရှင်သန်နေခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ ထိုခေတ်အခါတုန်းက ကြွက်နဲ့လင်းနို့များကသာ အသေးမွှားဆုံးနို့တိုက်သတ္တဝါတွေဖြစ်ပြီး အကြီးဆုံးနိုးတိုက်သတ္တဝါကတော့ ဝေလငါးပဲဖြစ်ပါတယ်။ 

အခုချိန်မှာကမ္ဘာကြီးနဲ့ပက်သက်ပြီး သင်သိထားခဲ့သမျှအားလုံးကို ပြတင်းပေါက်ကသာ လွင့်ပစ်လိုက်ပါတော့။ 
လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း (၂၀၀) လောက်ကို ပြန်ရောက်သွားပြီ ဆိုပါစို့။ လျှပ်စစ်မီးတို့ ကား လေယာဉ်ပျံ တွေနဲ့ခေတ်မှီဆေးဝါးတွေ မရှိသေးခင်ကပေါ့။ နှစ်ပေါင်း (၂၀၀၀) ဆို တကယ်လက်လှမ်းမမှီတော့တဲ့ ရှေ့ခေတ်ကာလဖြစ်သွားပြီ။

လွန်ခဲ့သော နှစ်သန်းပေါင်း ၂,၀၀၀,၀၀၀ မှာ ဖြစ်တည်ခဲ့တဲ့မြင်ကွင်းကို ပုံပေါ်အောင်ရှင်းပြဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှခက်ခဲပါတယ်။ နှစ်ပေါင်း (၆၅)သန်းမှ သန်းပေါင်း(၁၄၀)အတွင်းမှာ သက်ရှိထင်ရှားရှိနေခဲ့တဲ့ ဒိုင်နိဆောမျိုးစိတ်တွေနဲ့အတူ ကိုယ်သာဆို ထိုခေတ်အခါမှာ ဘယ်လိုများရပ်တည်လေမလဲဆိုပြီး တွေးမိပါသေးတယ်။ ထိုကာလရဲ့မြင်ကွင်းကိုတော့ Jurassic Park ကနေတဆင့် ပုံဖော်ပေးထားတာပါ။ ဒါကြောင့်မလို့ နှစ်သန်း ၁၀၀လို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့အမျှ  Jurassic Park ထဲမှာ ကြီးမားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောမျိုးစိတ်ပေါင်းများစွာ ရှင်သန်ကျက်စားနေတာကို အတွေးထဲ မြင်မိပါလိမ့်မယ်။

​

ထိုကာလအတွင်းမှာ တွေ့မြင်နေရတဲ့တောအုပ်ဆိုတာ ကျွနှ်ပ်တို့ သက်တမ်းတလျောက် တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ အထူးအဆန်းသစ်ပင်ပန်းပင်တွေနဲ့စုံလင်နေတာကို အံ့အားသင့်စွာတွေ့မြင်ရမှာပါ။ သေကြေပျက်စီးခဲ့ရတာ အပင်တစ်ခုထဲမဟုတ်သေးပါဘူး။ တိရိစ္ဆာန်တွေနဲ့ အင်းဆက်မြောက်များစွာသည်လည်း လွန်ခဲ့သောနှစ်သန်း ၁၀၀ တုန်းက ပျက်စီးဆွေးမြေ့ပြီး အပင်တွေနဲ့အတူ မျိုးတုန်းခဲ့ရတာပါ။ ယနေ့ခေတ်အခါမှာ ဒီမျိုးစိတ်တွေကို ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်ကြည့်နိုင်ဖို့ဆိုတာ မြန်မာ့ပယင်းတစ်မျိုးထဲမှာသာလျှင် တွေ့နိုင်တော့တာဖြစ်ပါတယ်။ အောက်မှာမြင်တွေ့ရမဲ့အကောင်တွေဟာ နှစ်သန်းပေါင်းများစွာက အသက်ရှင်နေခဲ့ပြီး မြန်မာ့ပယင်းကျောက်ထဲ၌ ပိတ်မိခံခဲ့ရသော ထူးခြားမျိုးစိတ်တွေပဲဖြစ်ပါတယ်။